Deze site is onderdeel van mijn verwerkingsproces van seksueel misbruik en bevat persoonlijke gedachten en herinneringen die kunnen triggeren!
Mijn naam is Mark, ik ben 33 jaar en als kind misbruikt
Woensdag 15 februari 2017 schudde mijn wereld op zijn grondvesten. Ineens vielen heel veel puzzelstukjes op zijn plek en begon ik een duidelijk beeld te zien. Een beeld waardoor alles in een ander daglicht kwam te staan, want het beantwoordde de vraag hoe het mogelijk was dat mijn vader, die keurige, vrome directeur van een christelijke basisschool en diaken in een Christelijk Gereformeerde Kerk, mij, zijn bloedeigen zoon, seksueel misbruikte.
Ik heb zoveel voor me gehouden. Uit schaamte, omdat ik niet kon begrijpen dat mijn vader die dingen met me deed, waardoor ik dacht dat het fantasieën of dromen moesten zijn geweest die lieten zien hoe pervers ik als kind was. Maar nu ben ik de schaamte voorbij. Nu weet ik dat alles wat ik me herinner, wel degelijk echt gebeurd is.
Ik wil af van wat me al zolang vasthoudt in het verleden en wat het bijna onmogelijk maakt te leven in het heden. Erover praten is moeilijk, maar schrijven kan ik wel. In feite doe ik dat al mij hele leven alleen durfde ik het nooit aan iemand te laten lezen, bang voor wat anderen van me zouden denken. Die angst wil ik overwinnen en daarom heb ik besloten een blog te starten. Ik wil vertellen wat me is overkomen en hoe dat mijn leven (nog steeds) beïnvloedt. Hard, confronterend en zonder er doekjes omheen te winden. Hopelijk gaat het me helpen los te komen van de macht die mijn vader nog altijd over me.
Wil je reageren? Dat kan onderaan deze pagina.
DE SCHAAMTE VOORBIJ
omdat niet elke regenboog eindigt in een pot met goud
BLOG
Ik geloof in God de Vader
Er is een tijd geweest dat ik niks van God wilde weten. Dat kwam omdat God door iedereen neergezet werd als een liefdevolle vader die het beste met Zijn kinderen voorhad. Op zich klinkt dat mooi natuurlijk, alleen was mijn beeld van een liefdevolle vader nogal vertekend door de manier waarop mijn vader met mij omging. Hij eiste gehoorzaamheid en als ik dat in zijn ogen niet deed, strafte hij meedogenloos om me daarna weer ‘liefdevol’ te troosten. Ik voelde me onterecht behandeld, hij deed me pijn, hield op geen enkele manier rekening met me en daarom wees ik zijn liefde af.
Met God was het precies zo. Hij veranderde de vrouw van Lot in een zoutpilaar, alleen maar omdat ze omkeek. Hij liet Jona opslokken door een walvis, alleen maar omdat hij ergens anders heen ging dan Hij hem opgedragen had. Hij strafte zelfs een heel land met vreselijke plagen, omdat één man weigerde Zijn volk te laten vertrekken. En zo staan er nog veel meer verhalen in de Bijbel die mij als kind bevestigden in het beeld dat ik van liefdevolle vaders had, nl. dat het ze geen bal kon schelen hoe het je verging, het enige wat telde, was dat je gehoorzaamde. En dus wees ik Gods liefde af, want één ‘liefdevolle’ vader vond ik al moeilijk genoeg.
Tegelijkertijd twijfelde ik niet aan Zijn bestaan. Alles in mijn leven ging verkeerd en dat kon, zoals ik het toen zag, niet anders betekenen dan dat Hij me strafte omdat ik Zijn liefde, net zoals die van mijn vader, niet wilde. Hij strafte me met homoseksuele gevoelens, met een gedwongen huwelijk en, tot overmaat van ramp, met het overlijden van onze zoon. Ik voelde me schuldig, weet het allemaal aan mijn ongehoorzaamheid en zakte weg in een diep, zwart gat. Uiteindelijk zag ik nog maar één uitweg; mijn verzet opgeven en mijn leven alsnog in Gods handen leggen. Ik ben letterlijk op mijn knieën gegaan en heb eigenlijk maar één ding gedaan, ik heb Hem gezegd: “Heer, hier ben ik. Neemt U het maar over want ik maak er een potje van.”
Ik zal niet zeggen dat vanaf dat moment alles goed ging. Er zijn nog steeds tegenslagen maar er is wel een verschil: ik besef dat ik leefde vanuit knokken tegen het kwaad (dat mijn vader me aandeed), terwijl ik nu probeer te leven vanuit liefde voor God, mezelf en mijn naasten. En dát maakt een wereld van verschil want het eerste zoog leven uit me, terwijl het tweede me juist leven geeft. Liefde overwint alles. Had ik de liefde niet, dan was ik niets... (1 Korinthe 13)
VOETSTAPPEN IN HET ZAND
Ik droomde eens en zie ik liep aan 't strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook de Heer liep aan mijn zij.
We liepen samen het leven door en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee, de Heer liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde, van diepe smart en hoop.
Maar als ik het spoor goed bekeek, zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was, maar één paar stappen staan.
Ik zei toen "Heer waarom dan toch? Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag, op het zwaarste deel van mijn pad..."
De Heer keek toen vol liefde mij aan en antwoordde op mijn vragen;
"Mijn lieve kind, toen het moeilijk was, toen heb ik jou gedragen."
Gezongen door Remco Hakkert
Ik kan me voorstellen dat het lezen van mijn blog dingen bij je losmaakt met betrekking tot je eigen misbruikervaringen. Als je de behoefte hebt daarover te praten, ben je van harte welkom op Lotgenoten Seksueel Geweld (LSG.)
LSG is een online platform waar slachtoffers van seksueel misbruik anoniem ervaringen met elkaar kunnen uitwisselen. In 2017 ben ik met LSG begonnen, omdat ik merkte dat er op andere lotgenotenplatformen weinig ruimte, aandacht en begrip was voor mannen. Op LSG is ongeveer 30% van de leden man, ten opzichte van maximaal 7% op andere lotgenotenplatformen. Hierdoor vind je als man op LSG veel meer (h)erkenning, begrip en steun dan elders.