Ik wist niet beter

Het gebeurt regelmatig dat mensen zeggen dat ze zich niet voor kunnen stellen dat ik me er heel lang niet bewust van ben geweest dat ik misbruikt werd. Ze kunnen zich vaak wel voorstellen dat ik dingen verdrongen heb, maar dat ik me bepaalde gebeurtenissen altijd heb kunnen herinneren zonder me ervan bewust te zijn dat dat misbruik was, kunnen ze maar moeilijk begrijpen. Als ik dan ook nog eens zeg dat het zelfs nu nog zo is dat er dingen zijn waarvan ik me niet bewust ben dat het ook misbruik was, snappen ze het helemaal niet meer.

Zo is het gewoon

Wat deze mensen volgens mij niet in de gaten hebben, is dat je, als je van jongs af aan door een ouder misbruikt bent, geleerd hebt seksuele handelingen normaal te vinden, net zoals je zoveel andere dingen die je van jongs af aan van je ouders geleerd hebben, normaal vindt. Waarom zou je als kind immers twijfelen aan wat je ouders je leren? Hele simpele dingen als handen wassen na het plassen of voor het eten omdat je anders ziek wordt, maar ook vervelende dingen als een gaatje in een kies moeten laten vullen omdat die kies anders wegrot, neem je als kind voor waar aan. Zo is het gewoon en niet anders.

Vast ritueel

Zo heeft mijn vader mij bijvoorbeeld altijd voorgehouden dat het belangrijk was dat ik niet alleen van buiten schoon was, maar ook van binnen omdat ik anders verstopt zou raken. Net zoals ik aannam dat ik ziek werd als ik mijn handen niet waste of mijn kies weg zou rotten als hij niet gevuld werd, nam ik aan dat ook dit waar was. En dus bukte ik elke zaterdagavond in de badkamer gedwee voorover, zette mijn handen op de koude tegels en liet hem zijn gang gaan. Het was een vast ritueel, insmeren met vaseline, vertellen dat ik me moest ontspannen omdat hij me geen pijn wilde doen, de doucheslang naar binnen schuiven en de kraan opendraaien.

Voor mij was het vergelijkbaar met prikkende shampoo in mijn ogen als mijn haren gewassen werden. Vervelend, maar het was even niet anders. Het kwam dan ook niet in me op te denken dat er iets niet goed was, ik dacht dat het met elk kind gebeurde. Dat ik huilend van de kramp voorover geleund tegen de wastafel stond terwijl ik mijn best deed dat water binnen te houden, was ook geen reden te veronderstellen dat het verkeerd was wat hij deed. Vooral niet omdat hij altijd geruststellend over mijn onderrug wreef, zei dat hij wist dat het vervelend was en me prees omdat ik zo flink was.

Ik voelde me trots

Als het dan eindelijk zover was dat ik op de wc mocht gaan zitten en het mocht laten lopen, zei hij dat hij nog even moest controleren of alles wel goed schoon was. Ik vond dat logisch, ik wist niet beter en dus bukte ik wederom voorover en zette mijn handen op de grond. Opnieuw vaseline, vertellen dat ik me moest ontspannen omdat hij me geen pijn wilde doen, om vervolgens eerst één en daarna twee vingers naar binnen te schuiven. Misschien raar, maar ik voelde me trots als hij hijgde dat hij van me hield en ik mijn billen nat voelde worden, want dat betekende dat ik het goed gedaan had en hij me lief vond.

Nu ik me ervan bewust ben dat ik misbruikt werd, zie ik een heel ander scenario. Nu zie ik dat hij wilde dat er geen ontlasting in mijn endeldarm zat omdat hij zijn vingers in me wilde stoppen zodat hij een leuk uitzicht had om zich bij af te trekken. Maar dat wist ik als kind niet. Voor mij als kind was het één van de weinige momenten dat hij niet kwaad op me was en ik niet bang hoefde te zijn dat hij aan mijn piemel zou zitten.

Bang om te ontploffen

Dat laatste was iets waar ik heel erg blij om was want dat deed hij namelijk wel als hij het goed wilde maken nadat hij me een pak slaag had gegeven. Dan zei hij met tranen in zijn ogen dat het hem zo speet dat hij zich zo had laten gaan en smeekte me niet boos op hem te zijn. Dan moest ik hem kussen en zeggen dat ik van hem hield, en als ik dat weigerde (wat ik altijd deed want ik was kwaad op hem), streelde hij me net zolang tot ik niet alleen een stijve had, maar ook klaarkwam. Ik was als de dood voor dat gevoel, wist absoluut niet wat het was en dacht dat ik op een dag zou ontploffen. Ik verzette me er tegen, maar hij ging net zolang door tot het toch weer gebeurde, om dan triomfantelijk te zeggen: ‘Zie je wel dat je van me houdt!’

Het voelde niet verkeerd

Dat bleef me dus bespaard tijdens de wekelijkse douchebeurt en daardoor voelde het hele ritueel absoluut niet verkeerd, hoewel het beslist niet prettig was. Het voelde zelfs zo niet-verkeerd dat ik het, ook toen ik me er al bewust van was dat ik als kind jarenlang misbruikt was, nog steeds niet onder het kopje misbruik kon plaatsen. Ik voelde wel dat er iets niet oké was, maar kwam nooit verder dan dat een darmspoeling op zich niet verkeerd was. Pas door een reactie van een lezer, die vertelde dat hij zijn vader moest pijpen en aftrekken onder de douche, besefte ik dat mijn vader zich aftrok als hij zijn vingers in me stopte. Oftewel, hij gebruikte mijn lichaam om zijn seksuele behoefte te bevredigen i.p.v. te controleren of ik wel goed schoon was. Pas toen kon ik het als misbruik zien.

En zo zijn er beslist nog veel meer dingen waarvan ik me nu nog niet bewust ben dat het ook misbruik was, simpelweg omdat ik ze als kind normaal vond. Misschien is dat moeilijk voor te stellen voor mensen die zelf nooit zoiets meegemaakt hebben, maar het is wel de realiteit als je van jongs af aan misbruikt bent.